Dinlediğim tüm masallar beni inanmamam gereken bir çok şeye inandırdı. İnsanların yardımsever, erkeklerin centilmen, kurbağaların prens olabileceğine filan... Gün geldi masallara inanmayı bıraktım. İnsanların günü kurtarmak için yaşadıklarına, erkeklerin kendi götlerini bile toplamaktan aciz olduklarına, şişko, egoist, İsmail Türüt kılıklı heriflerden prens olmayacağına ikna oldum.
Gel gör ki akıllandım mı? Tabii ki hayır. Neden mi? Eee çünkü yalanlar güzel, gerçekler acı. Aynen devam amk...
Sene 1998... Henüz 16 yaşındayım. Yazlıkta aşık olduğum bir çocuk var. Çocuk çok yakışıklı, uzun boylu, sempatik, cool, gitar çalıyor. Az çok gözünün önüne gelmiştir zaten... Biraz da kendimden bahsedeyim. O sıralar mayodan bikiniye yeni terfi etmişim. Senelerin beyaz göbeği bu, ha diyince Eda Taşpınar bronzluğu beklemeyeceksin haliyle... Ama göbeğimle vücudumun diğer uzuvları arasındaki renk farkı Türk bayrağı kadar bariz olunca, pislik arkadaşlarım beni karşıdan gelirken gördükleri anda "KIRMIZI!!!... BEYAZZZZZ!!!... EN BÜYÜÜÜÜKKKK!!! KARTIN GÖBEĞİİİİİİ..." diye bağırmaktan kendilerini alamıyordu. (Bak hala içimden sövüyorum)
Bir akşam yine banklarda oturuyoruz. Kalabalığız. Sitede herkesin kendi grubu var. Bu çocuğun da 2 tane kankası var, paso birlikte takılıyorlar. Gitarıyla önümüzden geçerken bizim gruptan birisine selam verdi. Ben de nerden geldiğini bilmediğim bir öz güven patlamasıyla, yırtık dondan çıkar gibi çocuğa "Gitay Taydak mısın bu akşam?" dedim. Kimse bi bok anlamadı haliyle. Bir daha sordum gene aynı "Gitay Taydak mısın?"... "Gitay..." derken çocuk bastı gitti. Benim ipnetor arkadaşlarımın gülmekten gözünden yaş geldi. Ulan "Gitar çalacak mısın?" diye sormak bu kadar mı zor... Sonra aynı gece bunun tipsiz arkadaşlarından biri bana çıkma teklif etti. Sırf bu çocuğa yakın olayım diye o kekomançiyle 2 sene çıktım. İpucunu verdim işte. Düzgün bir psikoloji bekleme artık benden...
Sene 1998... Henüz 16 yaşındayım. Yazlıkta aşık olduğum bir çocuk var. Çocuk çok yakışıklı, uzun boylu, sempatik, cool, gitar çalıyor. Az çok gözünün önüne gelmiştir zaten... Biraz da kendimden bahsedeyim. O sıralar mayodan bikiniye yeni terfi etmişim. Senelerin beyaz göbeği bu, ha diyince Eda Taşpınar bronzluğu beklemeyeceksin haliyle... Ama göbeğimle vücudumun diğer uzuvları arasındaki renk farkı Türk bayrağı kadar bariz olunca, pislik arkadaşlarım beni karşıdan gelirken gördükleri anda "KIRMIZI!!!... BEYAZZZZZ!!!... EN BÜYÜÜÜÜKKKK!!! KARTIN GÖBEĞİİİİİİ..." diye bağırmaktan kendilerini alamıyordu. (Bak hala içimden sövüyorum)
Bir akşam yine banklarda oturuyoruz. Kalabalığız. Sitede herkesin kendi grubu var. Bu çocuğun da 2 tane kankası var, paso birlikte takılıyorlar. Gitarıyla önümüzden geçerken bizim gruptan birisine selam verdi. Ben de nerden geldiğini bilmediğim bir öz güven patlamasıyla, yırtık dondan çıkar gibi çocuğa "Gitay Taydak mısın bu akşam?" dedim. Kimse bi bok anlamadı haliyle. Bir daha sordum gene aynı "Gitay Taydak mısın?"... "Gitay..." derken çocuk bastı gitti. Benim ipnetor arkadaşlarımın gülmekten gözünden yaş geldi. Ulan "Gitar çalacak mısın?" diye sormak bu kadar mı zor... Sonra aynı gece bunun tipsiz arkadaşlarından biri bana çıkma teklif etti. Sırf bu çocuğa yakın olayım diye o kekomançiyle 2 sene çıktım. İpucunu verdim işte. Düzgün bir psikoloji bekleme artık benden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sizde içinizden ne geliyorsa yazın... Ben öyle yaptım...