Öncelikle epey zaman oldu farkındayım. Sıcak bir yaz akşamında (Bu arada buraya sıcak bir yaz sıcağında yazmışım fark etmeden. Durumun ne kadar vahim olduğunu sen düşün) her İzmirli gibi ben de soluğu balkonda aldım. Öyle bir teçhizat kurmuşum ki görsen aklın çıkar. Minderler, çay, laptop, telefon, müzik, kablolar. Nasa üssüne döndü balkon. Cumartesi gecesi dışarı çıkamayınca deli danalara bağlayan bir tek ben varım sanırsam. Evin içinde kendimi yerleştirecek uygun bir yer bulamıyorum. Bu aralar devamlı sosyal medyada "Esmiyor", "Sıcak değil nemdir o nem" esprilerine maruz kalıyoruz. Evde klima da olmayınca, doğal esinti için evin içinde köşe kapma seansları başlıyor haliyle.
Yine böyle bayıltıcı bir yaz akşamıydı. Benzer bir teçhizat eşliğinde çocukların sınav kağıtlarını kontrol ediyordum. Kedim Nero'da sürekli viyaklıyor, üstümden geçe geçe bir içeri giriyor, bir dışarı çıkıyordu. Uykum geldi. Gittim yatağıma yattım. Bir eksiklik var. Nero yok! Gerizekalı perdenin arkasına saklandı herhalde dedim. Sesleniyorum sesleniyorum. Tık yok. Sonra aklıma balkona bakmak geldi. "Nerooooo!!!" diye seslenince yedi kat aşağıdan cevap geldi. "Viiikkk" :((( Çılgınlar gibi merdivenlerden aşağıya koştum. Çok inatçı bir çocuk olduğu için benden kaçıp arabanın altına girdi. Annemi aradım gecenin üçünde. Kadın kalktı geldi. O arabayı çekecekti ben de Nero'yu alacaktım ama kaçtı. Bu defa da apartmanın altında elimin ulaşamadığı bir boşluk buldu ve oraya girdi. Veterineri aradım. "Bir şey yapamayız sabah olsun bakarız" dediler. Çaresiz sabaha kadar bekledik. Gün aydınlanınca itfaiyeyi aradım. Geldiler ve kızımı kurtardılar. Bir ay boyunca fizik tedavileri sürdü. Bir ayağı tamamen sakat kaldı. Bütün arkadaşlarım "Seninle yaşamaya dayanamadı. Yedinci kattan attı kendini" dediler. Şimdi düşünüyorum da haklı olabilirler. Sevgi hiç bir zaman tek başına yeterli değil. Emek, sorumluluk, sabır, özveri ve daha bir çok şey olmayınca sevgi çok anlamsız. Seni çok seviyorum Nero. Belki de hayatıma giren bir çok insandan fazla... Ama görüyorsun ki bu hiç de yeterli değil...
