Şemsiye... Evet şemsiye... Bazıları yağmur yağdığında her köşe başında satılan 10 tl'lik şemsiye gibidir. En osuruktan yağmurda bile ters dönüp ne olduğunu şaşar bunlar. Tipleri kayıverir. Eve gidene kadar bu boku nereme sokucam diye düşünür durursun. Çok büyük ihtimalle de son durak apartmanın önündeki çöp bidonu olur. Peki hasır şemsiyeler? Hani şu yazlıklarda kuma çakılan şemsiyelerden bahsediyorum. Onları girdikleri çukurdan ancak sokan çıkarabilir. Fırtınada, yağmurda kazulet gibi yerinden kıpıradamayan cinsten. Tutunmuş bir kere hayata, hiç bırakmamacasına.
Babam iki gün önce bypass ameliyatı oldu. Kendisi önümüzdeki ay 79 yaşına girecek. Bugün kalktı ayağa, yürümeye başladı. Ha buraya nerden mi geldim. Onu diyeceğim... Tam bir hasır şemsiye. Gerçi bunu söylememe bile gerek yok herhalde... Kendisinin 100 yaşına kadar yaşama fantezisi var. Bu hayatta plastik şemsiyelerle hiç işi olmayan biri. Hatta o kadar sert ki, fırtınada yağmurda bırak zarar görmek, birilerinin kafasına düşerek pekmezini akıtma garantisinde... Allah sağlıklı ömür versin, görünüşe göre de verecek. Ha bir de diğer şemsiyelere az da olsa hayatta kalma şansı... Plastikten yapmayın şunları ya, bozuluyorlar. Bir dost...
NOT: Göte giren şemsiye açılmıyor. Evet.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sizde içinizden ne geliyorsa yazın... Ben öyle yaptım...